Kort maar krachtig?

Lieve allemaal,

Eigenlijk hoopte ik dat ik de verandering die ik hier zou onthullen iets positiefs zou zijn. Helaas is dat toch niet het geval, of ja, het ligt eraan hoe je er tegenaan kijkt.

Ik hoopte dat de verandering zou zijn dat ik kon verhuizen naar een andere familie. De partnerorganisatie in Ierland heeft ontzettend haar best gedaan om een juiste familie te vinden, maar helaas waren er geen passende families meer voor mij beschikbaar.

De reden dat ik van familie wilde/ging veranderen is dat mijn huidige familie erg zwaar is voor mij, om de moeder alleenstaand is met drie kinderen waarvan 1 baby. De baby heeft s’avonds ook aandacht nodig, dus zou er erg veel last op mijn schouders liggen. En ik ben met name naar Ierland gegaan om het land te leren kennen en veel reisjes te kunnen maken, wat bij deze familie vrij lastig is. Er zitten ook meerdere redenen bij, maar die maak ik liever niet openbaar.

Dus helaas moet ik mededelen dat ik vrijdag 1 mei weer terug naar Nederland kom. Ik heb dit ook vrij snel besloten vanwege de personalissues waar ik aan moet werken, wat mij ook tegenhield om van mijn au pair tijd in het buitenland te genieten en het beste ervan te maken. Ook al waren het maar twee weken, ik ben wel een ervaring rijker!

Dus jullie zijn nog niet van mij af, Muhaha!

Liefs Véronique

Één week in Ierland!

Hiya mensen,

Natuurlijk had ik veel eerder al moeten bloggen omdat jullie echt heel nieuwsgierig zijn natuurlijk! ;) Ik doe het nu pas omdat deze week in het teken stond van mijn queeste naar de perfecte adapter zodat ik mijn laptop

kon opladen! Want daar had Véro niet aan gedacht; andere stopcontacten…:|

Laat ik met het begin beginnen! Ik probeer het niet zo langdradig te houden en hopelijk leesbaar genoeg!

Dag van vertrek:

Op woensdag 15 april om 7.00 s’ochtends na nauwelijks slaap stapte ik in de auto na een emotioneel afscheid van mama, Joshua en de diertjes.

Na 2 kleine uurtjes te hebben gereden, afscheid genomen van mijn awesome

Eindhovense vrienden die mij kwamen uitzwaaien en papa en Gerben die mij wegbrachten.

Voor eerst in het vliegtuig; ik zat bij het raam (yay), precies naast de rechtervleugel. Het is echt heel gaaf om te zien van zo hoog; al die vlakken land bij elkaar en ik kon zelfs Zeeland herkennen!

Toen we dichtbij Ierland waren vlogen we door een dik wolkendek en zag ik pas weer iets toen we dichtbij Dublin

airport

waren.

Aangekomen bij het vliegveld, barbieroze koffer opgehaald en de hostmum Anne-Marie ontmoet die mij kwam ophalen. Mijzelf tussen twee kinderstoeltjes gepropt en naar het huis in Ashbourne gereden. Ondertussen vertelde ze wat over de geschiedenis van Ashbourne; dure paarden die daar vroeger gehouden werden door rijke Spaanse koopmannen. Daar thuis aangekomen, een lekkere lunch gehad en naar Dublin gereden. Zij moest naar haar zieke oom en ik werd in het winkelcentrum gedropt. De winkeltjes zijn echt leuk, vooral omdat ze overal wel leuke jurken hebben. Én omdat miss Whovian een mediazaak vond met classic Doctor Who dvd’s. *.*

Ik was overigens mijn mobiel vergeten naar het winkelcentrum (vet handig op je eerste dag) dus hebben we om ‘half five’ ergens afgesproken. Nou is ‘half five’ dus niet half 5 zoals in NL termen, maar half past five, oftewel half 6. Niet vergeten dus.

Na een tijdje kwam Anne-Marie met baby Eleanor mij ophalen en heb ik nog even met ‘Elle’ rondgesjouwd. Ze vond alles en iedereen heel interessant, heel nieuwsgierige baby!

Weer thuisgekomen en toen begon de pret pas! (lees: sarcastische ondertoon). De andere twee kinderen kwamen thuis als twee losgeslagen ventielen! Jongetje van 4 en meisje van 2,5, die overigens meer van dezelfde leeftijd lijkt, omdat ze al volledig kan praten, zindelijk is, zichzelf kan aankleden enz. Echt groot verschil met andere kindjes van 2,5 waar ik op heb gepast. Het was al laat, waren nog niet aan elkaar gewend, want drie kindjes die erg afhankelijk zijn van hun mama samen met een vreemd meisje in huis is erg lastig voor alle partijen. De dagen later waren nog steeds heel zwaar en als een emotionele achtbaan. Nu gaat het al iets beter, omdat we steeds meer aan elkaar gewend zijn.

Er zijn ook wat lichtpuntjes in deze dagen die ik graag met jullie wil delen:

Donderdag zijn we naar Taytoland geweest; een soort pretpark/speeltuin/dierenpark met als mascotte een aardappelmannetje. Ja inderdaad: Tayto…Potato. Een pretpark gebaseerd op de aardappel. Kinderen veel pret in de speeltuin. Ik heb nog wat dieren gestalkt, voor zo’n klein parkje zijn de dieren best indrukwekkend: een luipaard bijv. Ze hebben gave klimdingen en zijn een houten achtbaan aan het bouwen.

Ik heb nog een paar keer een wandelingetje gemaakt door Ashbourne in het zonnetje. Veel groen gezien, want Ieren houden heel veel van gras, als ze 1 vierkante meter over zouden hebben, zouden ze daar ook gras zaaien.

En vandaag: dinsdag de 21^e, had ik vrij, dus ben ik naar Dublin

geweest met de bus! Speciaal boven gaan zitten helemaal vooraan bij het raam zodat ik van de omgeving kon genieten!

Wat winkels gekeken en aan het kanaal gezeten. Vooral een grote Ierse toeristische winkel was wel een hoogtepunt (nog niets gekocht). Zoveel leuke dingetjes! Waaronder een kwart gevuld met schaapjesdingen. (ja, dat is echt zo, Iris :p). Dus wilt U graag een Guinness glas, een geluksklaver ingelijst of een minirugbybal? dan kan ik voor shopping

service spelen (als ik daar zin in heb :’) ).

Dat waren voor zover mijn dagen!

Wat ik ook nog leuk vind om te delen zijn de dingen die mij opvallen of anders zijn:

• Stopcontacten zijn anders! Dus moest Véro een adapter regelen. Daarbij zijn Ierse stopcontacten extra gek, want je moet ze met een schakelaar ‘aan doen’. Duurde even voordat ik snapte waarom apparaten niet werkten.
• Links rijden! Vooral met oversteken, bij een eenrichtingsweg bijv. kijk ik eerst wel naar links omdat ik mezelf dat heb aangeleerd, maar nog steeds huiverig voor verkeer dat ‘van rechts kan komen’, wat niet zo is.
• Nederlanders houden van honden als huisdieren, maar Ieren nog meer! Bijna iedereen die er de tijd en ruimte voor heeft, heeft wel een hondje. J
• Hier in huis is iedereen altijd welkom om mee te eten of een bakje thee te drinken, met name buren, die je vaak wel meteen leert kennen.
• Televisie: Ik weet niet of het iets Iers is of het aan de provider ligt, maar er zijn hier ‘+1’ zenders. Dezelfde zenders als degene ‘zonder +1’ maar dan een uur terug, om zo je favoriete programma niet te missen ofzo.
• Gaelic/oud-Iers is niet per se ouderwets maar komt nog overal in terug. In veel namen, maar er is ook zelfs één zender dat kinderprogramma’s afspeelt in Gaelic.
• Wat ik ook wel grappig vind, is dat hier best wel wat fietspaden zijn, fietsen is echt upcoming in Ierland.

Bij deze dan ook meteen een mededeling: er gaat binnenkort een grote verandering plaatsvinden. Als je ook wel een beetje de ondertoon van dit verhaaltje hebt opgemerkt, weet je misschien al welke kant dit opgaat. Daar hoor je bij het volgende verhaal meer over!

En dus zover is het kort en bondig te houden mislukt, dus bij deze:

Bye now!

Happy St. Patrick's day: nog een maand!

Hiya people,

Om zo mijn eerste verhaal te beginnen, leek het me ook wel leuk om die te starten op St. Patrick's Day, de bekendste échte Ierse feestdag! Hopelijk maak ik deze volgend jaar ook zelf mee!

Ik ga mijn best doen leesbaar te schrijven, want echt een ster ben ik daar niet in, dus soms zal ik wel eens wat woorden vergeten te schrijven ofzo. Ik zal mijn avonturen in Ierland beschrijven, maar daar zullen dan ook vaak mijn random gedachten tussen staan.

Nog een maand! Op 15 april vertrekt mijn vliegtuig vanuit Eindhoven naar Dublin! Dat is ook hetgene wat ik het meest spannend vind om eerlijk te zijn; eerste keer vliegen. Nu moet dat vliegen zelf voor mij als hoogte-en snelheidlievend persoon niet zo'n groot probleem zijn denk ik zo, maar vooral dat hele proces eromheen. Daarbij moet ik dan naast mijn handbagage al mijn spullen voor een jaar in de 20 kg zien te krijgen in de prachtige barbierozekoffer van mijn moeder. Dat is natuurlijk een dilemma voor bijna elke vrouw: welke schoenen gaan er mee?

Na 3 kwartier vliegen zal ik dan op Dublin airport aankomen en worden opgehaald door mijn hostmum Anne-Marie.

Voor een jaar ga ik naar de McCarrick familie, in een klein stadje genaamd Ashbourne, zo'n halfuurtje met de bus van Dublin. Dus best wel ideaal, aangezien ik denk dat ik vaak in Dublin te vinden zal zijn.

De familie bestaat uit Anne-Marie; moeder, Marcus (4 jaar), Éabha (spreek je uit als 'Iba' , 2,5 jaar) en babytje Eleanor van 5 maanden.

Tijdens ons eerste skypegesprek kon ik de moeder nauwelijks verstaan omdat Marcus en Éabha er doorheen aan het kletsen waren en aan het rondrennen, haha. Gelukkig ben ik er daar enigszins aan gewend met een drukke Joshua in huis.

Wat ook luxe is; in de vakantie gaan ze altijd naar hun tweede huis in Sligo, dat ligt aan de Noord-West kust van Ierland, dus mag ik ook mee, yay! Dat worden veel pretty pictures!

Dus nog een maand in Nederland; zo veel mogelijk tijd met vriendinnetjes en familie hier spenderen en natuurlijk nog een tripje naar Eindhoven plannen voor nog meer vriendjes-en vriendinnetjestijd en dan op naar Ierland!

Als je het nog niet gedaan hebt btw; aan de rechterkant kan je je e-mailadres invullen als je up to date wilt blijven van mijn avonturen.

Volgende verhaal zal waarschijnlijk vanuit Ashbourne zijn! :D

Lot's of love, Véronique